حكمراني مثل آب خوردن نيست

سخنگوي محترم دولت در جمع دانشجويان دانشگاه صداوسيما گفت: «براي دولت مثل آب خوردن بود كه از همان روزهاي اول اجازه دهد تا نيروي انتظامي از گلوله‌هاي جنگي استفاده كند و هر كسي را به خيابان آمد، بزنند و اين‌طور مردم بترسند و از خانه خارج نشوند» (سايت خبري- تحليلي انتخاب، 17/8/1401). بيان چنين مطالبي از سوي سخنگوي دولت كه پيشينه تحصيلي در رشته حقوق دارد، مايه تاسف، بهت و نوميدي است. دولت‌ها حتي براي دفاع از كيان خود در برابر دست درازي و هجوم كشورهاي بيگانه، در آغاز اعتراض كرده و هشدار لازم را مي‌دهند و در صورت ادامه‌دار شدن تهاجم بيگانه، به دفاع مشروع از خود مي‌پردازند. چگونه يك دولت در برابر اعتراض شهروندان خود- حتي اگر اعتراض بحقي نداشته باشند- مي‌تواند «مثل آب خوردن»، مجوز شليك بدهد؟ اين‌گونه ادبيات و مواضعي، هيچ سازگاري با جايگاه دولت رسمي يك كشور، موازين قانوني و ارزش‌هاي انساني ندارد. در يك جامعه قانونمند، مثل آب خوردن نمي‌توان حتي شهروندان را احضار يا بازداشت كرد تا چه رسد به اينكه مثل آب خوردن آنها را آماج هدف نيروي نظامي همچون پليس قرار داد يا ترساند. نكته ديگري كه در سخن سخنگوي دولت آمده و بر تاسف انسان مي‌افزايد، باور ايشان به توان استفاده از ابزار نيروي انتظامي و ترس براي فرو نشاندن اعتراض‌هاست؛ به‌ جاي اين نگاه كه با اقناع و پاسخگويي واقعي و شفاف به ابهام‌ها و اعتراض‌ها پايان داده شود. اگر به قانون اساسي توجه عملي شود، برخي اقدامات نبايد انجام ‌شود و برخي كه مغفول مانده‌اند، بايد مورد توجه عملي قرار گيرند. به جاي اعلام مواضع خام و نامتناسب از سوي مسوولان، بهتر آن است كه در هر گفتار و كرداري به قانون و فلسفه وجودي و وجوبي آن توجه شود. سخن پاياني اينكه، حكمراني خوب و اقدامات آن همچون آب خوردن نيست و در سايه حكمراني نمي‌توان هر كاري را چون آب خوردن انجام داد و هر سخن و موضعي را اعلام كرد.